Un invidente ofrece mil euros a quen ache ao seu can guía

Non é un labrador nin un pastor alemán. É un caniche branco e a súa fisionomía escápase ao estereotipo de can guía. Con todo, para Diego Pérez Vázquez, un invidente de 29 anos que reside na Laracha desde o pasado verán, Dapi, que é como se chama o animal, non só era a súa referencia á hora de guialo pola leira anexa á vivenda. Era o seu mellor amigo. «Ten algo especial; dende que mo regalaron sabía que era diferente aos demais cans», comenta con resignación.
Dapi chegou á familia de Diego hai nove meses. Unha amiga regaloullo. Por aquel entón residían en Carballo, pero decidiron cambiarse para A Laracha, onde Diego posúe unha clínica de masaxes.
A relación do can cos membros da familia era moi estreita. «Nunca subía ata as habitacións, só ou facía pola mañá para espertarnos petando na porta coas patas», relata Diego. Dapi era un reloxo: «Aínda que poño ou espertador para as oito menos cuarto dá mañá, algunha veces quedo durmido, pero ou can non tardaba nin cinco minutos en avisarme de que me levantase», explicou.
Dapi non é un can guía ao uso, pero a súa compañía supuña un alivio para Diego. Non só o guiaba por aqueles lugares da casa nos que aínda non ten tomadas as referencias, senón que era o seu compañeiro de xogos.
Pero a alegría na casa durou ata o 21 de decembro. Ese día, o can desapareceu. Tanto os pais como o propio Diego preguntaron a todos os veciños da zona sobre o seu paradoiro. O último que se sabe é que unha muller, duns 30 anos de idade, colleu ao caniche branco e levoullo.
O pai de Diego, Lolo, puxo uns 400 carteis plastificados nos establecementos e farois da Laracha, nos que se observa a imaxe do can e un teléfono de contacto (606 414 888).
Recompensa
Ata o momento, as pescudas efectuadas non deron o resultado esperado, pero a familia de Diego non perde a esperanza de reencontrarse con Dapi. De feito, o pai do invidente comentou que se expón entregar mil euros de recompensa a aquela persoa que lle facilite algunha información sobre o paradoiro do caniche branco. Iso si, a gratificación non é extensiva á muller que supostamente levou o animal. «Tería que levar ao animal ao cuartel da Policía Local e non levarllo con ela», subliñou Lolo.
A Diego Pérez unha enfermidade dexenerativa privouno de visión no ollo esquerdo desde que naceu. Hai oito anos, un desprendemento de retina provocoulle a perda da escasa visión que tiña no dereito. Afíxose vivir entre tebras. E faino como calquera persoa normal. A súa discapacidade non lle impediu finalizar os seus estudos en Dirección e Administración de Empresas e ser o primeiro instrutor de Pilates cego de España.
Entre as súas afeccións atópase o esquí, un deporte que practica cos seus amigos sempre que ten ocasión.

fuente : http://www.lavozdegalicia.es/galicia/2011/01/14/0003_8963839.htm?idioma=galego